Overdenking juli/augustus 2023 Overdenking juli/augustus 2023 Vakantie voor je hart De tijd van zomer en daarmee misschien ook de vakantie staat te beginnen of is voor sommigen al begonnen. Een tijd waar de één naar uit kijkt en een ander misschien juist tegenop ziet. De stilte waar de één naar verlangt kan juist voor een ander ‘nóg stiller zijn dan anders’. De avonturen die de één kan plannen en waar naar uitgekeken wordt geeft voor een ander misschien juist nog meer aan wat er door omstandigheden niet of niet meer kan. Het zou mooi zijn als een ieder, hoe de situatie van ons leven ook is, toch ook de tijd van het jaar mag beleven als ‘vakantie voor je hart’. In de Bijbel kunnen we lezen dat God ons de seizoenen heeft gegeven, elk met een eigen accent. In psalm 74:17 staat: “U hebt de grenzen van de aarde bepaald, zomer en winter, U hebt ze gevormd”. Elk seizoen heeft zijn eigen ritme, zijn eigen schoonheid als we kijken naar de natuur. De seizoenen laten ons ook zien dat er voor alles een tijd is, om met Prediker te spreken. Dat geldt in onze kalender, maar ook in ons (geloofs) leven. Je kunt ervaren dat je in de ‘herfst’ van je leven bent. Je leven kun je ook ervaren als ‘winter’ als er een periode is van noodzakelijke rust voordat je weer verder kunt en alles weer zal gaan bloeien en groeien. De lente is die tijd, de tijd om te zaaien en om het land, of je leven, te bewerken en te voeden. En de zomer? Als we kijken naar het kerkenwerk dan typeert juist de zomertijd de periode van rust. De meeste taken liggen in de zomermaanden stil of worden in ieder geval minder gedaan. Kinderen en jongeren hoeven even niet naar school en ook de werkenden hebben een aantal weken vrij. Het is de tijd van de ‘vakantie’. Vakantie komt van het Latijnse woord ‘vacare’ en betekent zoveel als vrij gekomen, leeg geworden. Denk aan een baan die vacant is. En dat er een vacature is. Boven de zijpoort van de Benedictijnenabdij in Egmond-Binnen, het klooster waar wij met een groepje gemeenteleden in april een weekend verbleven, staat: “Deo vacare”: Dit betekent: “‘voor God vrij zijn’. Zo willen de monniken leven; niet zomaar vrij van alles en iedereen. Vrij van het vele dat een mens zoal bezet. Zij worden leeg om vrij te zijn voor God. In hun dagelijks bidden en werken zijn de monniken altijd thúis op vakantie: bezig leeg te worden om voor God vrij te zijn. Zo krijgt vakantie een andere betekenis. Een betekenis waar we misschien allemaal op onze eigen manier iets mee kunnen gaan doen de komende weken. Én een vakantie waarmee en waardoor we na de zomer weer met goede moed en ruimte in ons hoofd en in ons hart, het nieuwe seizoen mogen beginnen. Waarvan neemt u/ neem jij afstand deze vakantie, of u/je nu thuis bent of blijft of er even tussenuit gaat. En voor wie wilt u en wil jij vrij zijn in en na de zomer? Ik wens u en jou een goede Gezegende zomerperiode toe. Renate de Vries-Martini God, geef mij een hart dat vakantie kan nemen, zich even uit het gareel van de zorg en de verantwoordelijkheid los kan maken, de aarde kan proeven en ruiken en de lucht en het water en de mensen erbij. Geef mij een hart, God, dat - klein als een kind - de verrassing beleeft van elke nieuwe morgen en elke nieuwe horizon, dat zich laat drijven op de wolken en gaat rusten in een ondergaande zon. Geef mij een hart dat nog kan luisteren naar de vogels en kan glimlachen bij de verre geluiden van koeien als de morgen begint. Geef mij een hart dat nog op de uitkijk staat naar vreemde mensen en andere dingen en gelukkig is om hun anders-zijn. Geef mij een hart God, een open hart en open handen om naar mensen toe te gaan, te luisteren naar hun verhalen en te snoepen van hun vriendschap als de avond valt. Geef mij een hart dat uitnodigt – als een rustbank in de zomer – iedere voorbijganger, ieder mens langs de baan. Geef mij een hart dat zich wil bekeren tot de eenvoud en het geluk om kleine dingen, een hart dat kan bewonderen, zonder te bezitten, en kan bidden zonder woorden, een hart dat doorheen de dingen kan kijken naar Uw oneindigheid. God, geef mij een hart dat vakantie kan nemen zoals U op die zevende dag, t oen alles weer goed was wat Gij had gemaakt. En of ik dan een blokje om ga, in de auto zal stappen of mijn fiets zal gebruiken, of ik de andere kant van de wereld of de andere kant van mijn dorp zal zien, of de kracht van mijn lichaam zal meten met de golven, of stil van de stoel naar het bed zal gaan, geef mij een hart dat vakantie kan nemen … en dan is het feest al begonnen. Manu Verhulst

terug