Overdenking januari 2019 Overdenking januari 2019
De overgang van oud naar nieuw - ‘Wat nemen we mee?’

Wanneer u of jij deze woorden leest, is het jaar 2019 begonnen. Een nieuw jaar is begonnen. Een nieuwe periode. Eigenlijk is elke dag een nieuwe periode. In deze nieuwe periode treedt een mens binnen. Deze mens is niet nieuw. Hij of zij neemt alles van de vorige periode mee. Dit kan heel belastend zijn. Hoe kan een mens zich bevrijden van de last van vroegere tijden? Een mogelijk antwoord kan het volgend verhaal zijn, dat een goede vriend mij gaf. Dit verhaal draagt de titel “Zand en steen”.

Dit verhaal vertelt over twee vrienden, die door de woestijn liepen. Op een moment, tijdens de reis, kregen ze ruzie en de ene vriend sloeg de ander in het gezicht. Degene, die geslagen werd, was gekwetst. Zonder iets te zeggen schreef hij in het zand: “Vandaag sloeg mijn beste vriend mij in het gezicht”

Zij liepen verder totdat zij een oase vonden, waar zij besloten een bad te nemen. Degene, die was geslagen, raakte vast in de modder en dreigde te verdrinken. Zij vriend redde hem. Nadat hij was bijgekomen, schreef hij op een steen: “Vandaag redde mijn beste vriend mijn leven”

De vriend, die had geslagen en zijn beste vriend had gered, vroeg hem: “Nadat ik je had geslagen, schreef je in het zand en nu schrijf je op een steen. Waarom? De andere vriend antwoordde:“Als iemand ons pijn doet, moeten we het in het zand opschrijven, waar de wind van vergeving het kan uitwissen. Maar als iemand iets goeds doet voor ons, moeten we het in steen graveren, waar geen wind het ooit kan uitwissen”.

Ik vind dit een prachtig spiegelverhaal, dat mensen van veel ballast kan bevrijden. Kort samengevat ziet het ‘zakspiegeltje’ er als volgt uit: “Leer om je pijn in het zand te schrijven en om je goede ervaringen in steen te graveren”

Ds. Gerard Venhuizen
terug