Overdenking april 2022 Overdenking april 2022 “Het is volbracht” In deze veertigdagentijd op weg naar Pasen leven wij vanuit de overtuiging dat Jezus Christus Het heeft volbracht. Dat zijn de laatste woorden die Jezus spreekt. Bijzondere woorden. Jezus zegt hier niet: “Ik heb alles volbracht”. Nee, ‘het’ is volbracht. De reden waarom Jezus Christus naar onze aarde is gekomen, het is klaar, het is gedaan. Door zelf door de dood heen te gaan maakt Jezus de weg vrij voor ons allemaal naar de Vader. De weg van Genade. Een geweldige belofte. Een troost ook. Maar soms ook moeilijk. Mensen vragen zich wel eens af waarom dit nu nodig was? Had het niet anders gekund? En waarom vinden wij Christenen, zoveel troost en ook kracht, in deze intens wrede gebeurtenis? Want dat was het. Intens wreed. Een marteling. En toch werd op deze manier de Schrift vervuld. En had het niet anders gekund. Troostend mag het zijn, als je zelf te maken hebt met de dood. En hebben we dat niet allemaal, ver weg of dichtbij? Ik vind het zelf troostend dat je mag weten dat er geen plek is in leven of sterven, of God is daar aanwezig. Als mens ben je geen moment alleen. Ook niet als je hier je ogen sluit en over mag gaan naar de andere kant van het leven. Begrijpen we dan alles? Nee, dat kan heel goed van niet. Maar dat kan en hoeft misschien ook niet. Want het belangrijkste weten we. Jezus Christus wijkt niet van onze zijde. Dat mag kracht geven, en moed, en hoop. Dat hebben we nodig in onze wereld. In onze persoonlijke levens waar zo veel kan gebeuren. Aan zorgen, aan verdriet. Maar ook in de wereld om ons heen. Nu we ons grote zorgen maken over alles wat er gebeurt rondom de oorlog in Oekraïne. Maar niet alleen daar. Zoveel plaatsen in onze wereld staan in brand. Wij hebben het voorrecht, om, D.V. op weg naar Pasen stil te staan bij hoe Jezus Christus ons en onze wereld een weg heeft gegeven door de duisternis heen. En we worden uitgenodigd achter hem aan te gaan. Laten we dat dan ook bewust doen. De komende weken. Misschien met een veertigdagenkalender of dagboekje. Of door bewust de “Ik ben” woorden van Jezus met je mee te nemen die wekelijks worden aangereikt. De vorm maakt niet uit. Als we ons maar bewust zijn van de weg die Jezus is gegaan voor ons. Op Palmzondag lezen we dat Jezus huilt bij het zien van Zijn stad, Jeruzalem. Ontroerend is dat. We kunnen ons voorstellen dat Jezus ook nu huilt, als Hij kijkt naar de wereld, naar de vernietigingen die gaande zijn. De onvrede tussen mensen ver weg en dichtbij. Maar ondanks dat, wordt door Jezus tijdens de Pesachmaaltijd, het feest van de bevrijding, het Avondmaal ingesteld. Voor ons. Om niet bij de pakken neer te gaan zitten, maar om Zijn bloed en Zijn Lichaam tot ons te nemen, door ons te laten werken. Ons kracht en hoop en moed te geven om het werk te blijven voortzetten wat in Jezus Christus begonnen is. Zo mogen ook wij, vanuit de stilte van Goede Vrijdag, het besef van het lijden van Jezus Christus op weg gaan. Wat Het werd volbracht voor ons. Opdat wij met Geloof, Hoop en Liefde, mogen leven. Vanuit de stilte, het lijden en het sterven volgt dan het Paasfeest. En is er zoveel reden om in dankbaarheid en vreugde te zingen en te belijden. Ik wens u en jou dan ook goede laatste weken op weg naar Pasen. En tijd om af en toe even stil te staan. Renate de Vries-Martini

terug