Overdenking november 2014 Overdenking november 2014
Lezen: Efeziërs 6: 10 – 20
Schokkend
Er gebeurt de laatste maanden ontzettend veel in deze wereld. Althans, er zijn veel schokkende berichten die ons bereiken. Goed nieuws en verdrietig nieuws. Het geweld van de Islamitische Staat is schokkend. Vreselijk dat er weer een oorlog in het Midden Oosten gaande is. Laten wij blijven bidden en hopen op verandering. Vooral gebed om onze broeders en zusters in die landen. Het geweld tegen christenen in Syrië en Irak is huiveringwekkend. Zij vormen met ons het lichaam van Christus. Hun lijden is ook ons lijden, omdat wij door het geloof met elkaar verbonden zijn. Dat geldt ook voor vele christenen in andere landen.
In Pakistan is in 2010 Asia Bibi, moeder van vier kinderen, ter dood veroordeeld. Deze week is in hoger beroep dit vonnis bevestigd. Haar enige misdaad is, dat zij christin is. Zij wordt beschuldigd voor belediging van de profeet. Of Bibi echt iets vervelends heeft gezegd is niet bekend. Ik las in een nieuwsbericht:
De kans is groot dat het een leugen is om van de christelijke Pakistaanse af te komen. Maar het doet er niet toe wat ze heeft gezegd over Mohammed. Christenvervolging is bon ton in islamitische landen. Dát is het probleem. Het zijn fundamentalistische moslims die de rechtbank onder druk hebben gezet om deze uitspraak tegen Bibi te doen. Een mullah heeft zelfs een prijs van omgerekend 4500 euro op haar hoofd gezet voor het geval ze vrij zou komen.
Komt ze ooit nog vrij? Ik hoop het. Haar advocaten willen naar het hooggerechtshof stappen, in een laatste poging haar leven te redden.
Ik was blij, toen ik las dat Boko Haram de 219 schoolmeisjes, die een halfjaar geleden in Nigeria zijn ontvoerd, vrij zou laten. Helaas las ik een paar uren later al weer dat er twijfels zijn over het bestand met
Boko Haram.
Zo zouden wij verder kunnen spreken over Noord-Korea, Somalië en vele andere landen. Kortom: terreur volop in deze wereld. Natuurlijk weet ik best dat niet al dit geweld tegen christenen is gericht. Maar tien diepste is al deze strijd wel degelijk een geestelijke strijd. Een strijd, waar wij allemaal bij betrokken zijn. Ook in ons eigen land. God zij dank is bij ons de strijd een strijd zonder wapens.
  
Of liever gezegd, met geestelijke wapens. Hoe lang kunnen wij nog in vrede en veiligheid leven, met volop ruimte om ons geloof te belijden? Paulus schrijft in Efeziërs 6 over de geestelijke wapenrusting. Hij zegt daar bij:
10 Ten slotte, zoek uw kracht in de Heer, in de kracht van zijn macht.
11  Trek de wapenrusting van God aan om stand te kunnen houden tegen de listen van de duivel.
12  Onze strijd is niet gericht tegen mensen maar tegen hemelse vorsten, de heersers en de machthebbers van de duisternis, tegen de kwade geesten in de hemelsferen.
13  Neem daarom de wapens van God op om weerstand te kunnen bieden op de dag van het kwaad, om goed voorbereid stand te kunnen houden.
 
Of, in de woorden van de Bijbel in gewone taal:
10  Ten slotte nog dit: Blijf op de Heer vertrouwen. Hij zal jullie steunen met zijn grote macht.
11  Gebruik Gods wapens, en verdedig je daarmee tegen de slechte bedoelingen van de duivel.
12  Want we vechten niet tegen mensen, maar tegen machten en krachten die over de wereld willen heersen. We vechten tegen de leiders van de duisternis, tegen de hoogste kwade machten.
13  Pak daarom de wapens die God jullie geeft. Dan kunnen jullie je verdedigen tegen de duivel op de dag dat hij aanvalt. En dan zullen jullie zijn aanval laten mislukken.
 
Mijn vragen aan u zijn: wat betekenen deze woorden voor u?
Op welke manier levert u strijd tegen de duivel en tegen het kwaad?
Waar bidt u voor?
Laten wij bidden dat de macht van satan wordt gebroken. Ook in ons eigen leven. Alleen met de Here kunnen wij in vrede leven. Zijn liefde is grenzeloos. Ik ben altijd diep onder de indruk van de getuigenissen van onze broeders en zusters van de vervolgde kerk. Wat uit hun woorden en daden spreekt is: liefde, betrokken zijn op hun Heer en op elkaar.
Twee kernwoorden uit ons geloof zijn: liefde en offer.
Ik ben dankbaar dat ook in onze gemeente liefde en offer veel wordt gevonden.
 
 
En tegelijk maak ik mij zorgen over het feit dat ook wij zo sterk op onszelf zijn gericht. Op ons eigen belang en onze eigen behoeften. Terwijl er zoveel is, dat daar ver bovenuit gaat. Wij mogen ons laten leiden door de liefde van God. Dat wil zeggen: onze heer Jezus Christus navolgen, ons houden aan de geboden van God, lief te hebben en, waar God dat van ons vraagt, te offeren. Als Christen leven is: God liefhebben boven alles en je naaste als jezelf. Kortom: gericht zijn op De Ander en op de anderen. Christen zijn is: offeren. Bij offeren kun je denken aan: gebed, tijd, liefde, geld, energie, daden voor een ander, je totale inzet, en als uiterste misschien zelfs: je leven.
 
De Here zegene u allen.
terug