Overdenking mei 2021 Overdenking mei 2021
De wind waait waarheen Hij wil; je hoort Zijn geluid, maar je weet niet waar Hij vandaan komt en waar Hij heen gaat. Zo is het ook met iedereen die uit de Geest geboren is (Johannes 3:8)

Na Pasen mogen we de komende weken op weg gaan naar Hemelvaart en Pinksteren.  We staan stil bij de verschijningen van Jezus en vieren met Pinksteren de uitstorting van de Heilige Geest. De tekst uit Johannes 3: 8, hierboven afgedrukt, komt uit het gesprek van Jezus met Nicodemus. Een mooie tekst voor een meditatie, gedachte, over de Geest van God.  (Hoe) Krijgt Gods Heilige Geest ruimte in ons leven, in onze gedachten? Veel in onze dagelijkse bezigheden leidt ons af. Niet alles hebben we daarin altijd in de hand. We kunnen in beslag genomen worden door moeilijkheden, omstandigheden die ons zorgen geven, door ziekte en verdriet. Maar daar waar we ruimte hebben, kan Gods Geest daar “waaien” in ons leven? Geven we de Geest de ruimte, en hoe dan? En nog meer: laten we Gods Geest  ook richting geven in ons leven?
De Geest van God lijkt zo ongrijpbaar – niet voor niets vergelijken we het vaak met de wind. Je kunt haar niet vastpakken, maar wel voelen. Je kunt de wind niet zien, maar je ziet wel aan hoe de bomen en het gras waaien vanuit welke richting ze komt en waar ze heen waait.
Je kunt de wind ook horen, vooral als het stormt. De wind neemt ook de stemmen van mensen en andere geluiden om ons heen, met haar mee. Je kunt de wind voelen, in je gezicht, je haren, op je huid.
En dit alles wat we zo opnoemen over de wind die we zo goed kennen, zo kunnen we, mogen we ook Gods Geest leren kennen.  Welke geluiden laat God ons horen door Zijn Geest? Welke woorden
merken we op? Van mensen om ons heen maar ook uit Gods woord, de Bijbel? Ervaren we Gods aanwezigheid in ons leven? We lezen in de Bijbel dat de Heilige Geest voor ons een Trooster is. En ook degene die ons, net als de discipelen op die Pinksterdag, woorden geeft om te spreken en ons gedachten geeft om mee op weg te gaan.
We mogen leren meer opmerkzaam te zijn. Meer af te stemmen op de Heilige Geest die niet alleen om ons heen is maar ook in ons en door ons werkt. Dan kunnen we de richting ontdekken die de Geest wil gaan. Want die kant mogen wij uit. Als gemeente van Christus. We weten niet waar we heen gaan, we zijn misschien onzeker over onze toekomst, ook als gemeente. Hoe komt het nu toch? Ons geduld wordt op de proef gesteld, we horen geluiden dat de kerk minder belangrijk is geworden voor mensen, en het misschien wel helemaal anders wordt. En misschien herkennen we daarin ook onze eigen vragen en gedachten. Of we ons zorgen moeten maken over ‘de kerk’? Ik ben er niet zo bang voor. De Kerk is van God, het is Gods kerk. Hij gaat Zijn weg met ons. Het is alleen wel aan óns om te ontdekken wélke weg wil gaan met Zijn kerk, en op die weg samen te gaan wandelen.  Jezus zegt in deze tekst: je weet niet waar je heengaat, vertrouw dan op Gods Geest, Hij zal ons leiden. Want zo is het met iedereen die uit de Geest geboren is. Door Gods Genade mogen wij ons daartoe rekenen. Dat maakt ons mensen die gedragen worden door Gods Geest op weg naar Zijn toekomst. Als uitgangspunt om te leven naar onze
roeping. Om de wind te kunnen voelen, zien en horen, hebben we al onze zintuigen nodig.  En de juiste focus om verwonderd te zijn en aangeraakt te worden. Met Gods Heilige Geest is het niet anders. Laten we die Focus zoeken,   in alle rust, met opmerkzaamheid, nieuwsgierigheid en vertrouwen.
Renate de Vries-Martini
terug